Elke dag kijkt de hond in de rioolput. Wanneer omstanders deze put openmaken, zijn ze geschokt.

Dave voelde zich verward en ongemakkelijk temidden van de voorbijgangers terwijl hij zijn eigen hond en de Duitse herder bij zich had. Om zich te concentreren op de geluiden uit het riool onder hem, richtte hij zich op zijn eigen hond. Hij kon de geluiden dit keer nauwkeuriger horen, maar zag alleen maar duisternis als hij in de rioolpijp keek.

Dave realiseerde zich dat iemand of iets in gevaar was en voelde zich geroepen om actie te ondernemen. Hij probeerde het deksel van de pijp open te trekken, maar het zat vastgeroest en bewoog niet. Om hem heen stonden nu een handjevol mensen die van een afstand hadden toegekeken en nu dichterbij durfden te komen.

Met een duidelijk hoorbare frustratie in zijn stem probeerde hij enkele omstanders uit te leggen hoe het zat. Maar nu begonnen steeds meer mensen de verontrustende geluiden uit het riool te horen. Dave was even opgelucht toen een paar anderen net zo vastbesloten leken als hij om te helpen met deze taak.

Een plaatselijke winkelier verscheen met iets wat een breekijzer leek te zijn. Binnen enkele minuten was er een team van vier vastberaden mannen gevormd, die allemaal iets vasthielden wat ze als hefboom konden gebruiken. Dave en de anderen deden hun uiterste best, maar het deksel bewoog geen centimeter. Zou het überhaupt wel iemand lukken om dit voor elkaar te krijgen?

Een van de omstanders zag het telefoonnummer van het bedrijf op het deksel van de pijp. Dave haalde onmiddellijk zijn telefoon uit zijn rugzak, en een minuut later had hij iemand aan de lijn. Veel rustiger dan voorheen legde Dave de situatie zorgvuldig uit, en eindigde met de vraag of ze iets konden doen. Hij kreeg weer wat hoop.

Het duurde een paar minuten voordat er van de andere kant van de lijn een beslissend antwoord kwam. Het bedrijf had inderdaad de afsluitdoppen geproduceerd. Maar hij kreeg niet het antwoord dat hij wilde. De stad moest gebeld worden om toestemming te krijgen. Deze tegenslag verraste hem. Hiervoor ging hij de overheid niet bellen, besloot Dave.

Dave wist welke bureaucratische procedure hij zou moeten doorlopen en hoeveel tijd het zou kosten om het papierwerk te ontvangen. Wat daar beneden was, zou tegen die tijd dood zijn. Een voor een lieten de mensen die hem eerder hadden geholpen weten dat ze verder moesten met hun werk. Dave was echter nog steeds niet van plan het op te geven.

Volgende pagina