In het politiebusje
Tot Dave’s verbazing gebeurde er vervolgens iets onverwachts. Hij kreeg te horen dat hij naar de auto moest komen voor een ondervraging, omdat de Duitse herder was opgesloten en de autoriteiten wilden weten wat er aan de hand was. Dave voelde zich verbijsterd en behandeld als een verdachte.
Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat er een witte tent werd opgezet rond de afvoer. Vervolgens werd hij in een politiebusje geduwd, maar Dave besefte dat het niet verstandig was om tegen te stribbelen en gehoorzaamde de agenten. Hij kreeg te horen dat hij naar het politiebureau werd gebracht voor ondervraging over wat er was gevonden.
Op hetzelfde moment dat Dave het politiebureau werd binnengeleid, zag hij dat ze ook de Duitse herder naar binnen brachten. Dave kon alleen maar gehoorzamen. Hij had geen idee waar het over ging, maar hij was vastbesloten zijn naam te zuiveren.
Het verhoor
De agenten zetten Dave neer in de verhoorkamer en begonnen meteen vragen te stellen. Ze waren in de veronderstelling dat de Duitse herder van hem was. Dave vertelde hen echter dat hij maar één hond had, die samen met de Duitse herder in een andere kamer zat.De politie had de bewakingscamera’s gecontroleerd.
Ze hadden Dave elke dag rond de Duitse herder zien lopen en ze zagen hoe hij met hem en de afvoer omging. Ze hadden weliswaar geen enkele aanwijzing, maar ze wilden niet zeggen wat ze in de afvoer hadden gevonden. Toen Dave ernaar vroeg, werden ze bleek.
Ze vroegen Dave om zijn dag met hen door te nemen, zodat ze enige aanknopingspunten hadden om te volgen. Aangezien Dave de hulpdiensten had gebeld, hadden ze maar één spoor om te volgen en moesten ze zoveel mogelijk informatie krijgen. Dave vertelde hen hoe zijn dag was verlopen en benadrukte dat het geluid dat hij had gehoord, overduidelijk iets was wat hij nog nooit eerder had gehoord. Hij had een zacht maar aanhoudend gebonk gehoord en af en toe gekrijs. Zijn eigen hond was ook gestopt. Dave wist één ding zeker: er waren problemen te verwachten.
Volgende pagina